Iet en Theo in New Zealand and Down Under

We did it, Glacier day met voeten van de grond.

Donderdag 20-10

Het heeft de hele nacht geregend en niet zo’n beetje. Om kwart over acht opgestaan en we zagen één bergtop de rest zit in de wolken. De hoop dat er gevlogen gaat worden is zo ongeveer nul. We maken het plan om naar Jackson Bay te gaan als er niet gevlogen wordt en eventueel morgen nog een keer terug te gaan als het wel mooi weer is. Om 9 uur zijn we bij het kantoor van de operator en alles is weer gecanceld. Buiten spreken we een gids die in volle ornaat klaar staat om naar boven te gaan. Hij heeft goede hoop dat er ’s middags gevlogen wordt want het klaart op. Hij raadt ons aan de wandeling te maken naar Callery Gorge. Het is onze zoveelste wandeling door het regenwoud maar het blijft fascinerend. Overal beekjes en stroompjes en het enige dat je hoort is het kletterende water en fluitende vogels. De wandeling is dik anderhalf uur en daarna koffie gedronken en vervolgens voor de derde keer naar het kantoor. En...........drie keer scheepsrecht. Er gaat gevlogen worden. Eerst in de rij voor tickets en daarna moet je op een computer alles invullen over gezondheid, medicijnen en de hele rattaplan en vervolgens verklaren dat je akkoord gaat met alle regels en afstand doet van aansprakelijkheid etc. Dan spullen aandoen die worden verstrekt. Broek, Jack, sokken en schoenen. We krijgen een tas mee waar de ijzers in zitten en waar alle spullen in moeten. Je mag verder niets meenemen in de helikopter. Stukje lopen naar het platform waar de heli’s vertrekken en rond 1 uur gingen we de lucht in. Vliegt heel relaxed zo’n helikopter. Na 10 minuten staan we boven op de gletsjer. We krijgen allemaal een stok en krijgen uitleg hoe de ijzers onder de schoenen moeten. Daarna in rustig tempo over het ijs. Met de ijzers onder je schoenen heb je heel veel grip en het schuift niet. Het uitzicht en het landschap is onbeschrijflijk. Het was mooi weer boven met zelfs af en toe een zonnetje. Het is één wilde ijsvlakte met bergen van ijs en diepe ravijnen en hier en daar een stroompje. De kleuren veranderen met het licht van grijs en grauw tot intens blauw. Alleen foto’s en film kunnen het weergeven. We genieten enorm van deze ervaring en wandelen dik twee en een half uur door dit labyrint van ijs. De gletsjer schuift iedere dag een meter naar beneden en is dus constant in beweging, af en toe zien we brokstukken naar beneden vallen. Onder de gletsjer vormt zich een film van water waarover de gletsjer naar beneden glijdt. De woeste vormen ontstaan door breuken in het ijs veroorzaakt door oneffenheden in het aardoppervlak en de verschillende lagen in het ijs. Niet iedere laag is even compact. Deze gletsjer, de Franz Josef gletsjer is de meest steile gletsjer ter wereld. Ook zijn er wereldwijd maar drie gletsjers die in zee uitmonden. Franz Josef Glacier, Fox Glacier en een gletsjer in Argentinië. De gletsjer neemt af in lengte omdat er boven minder aangroei is dan er beneden verdwijnt. Toch is dit niet het effect van de opwarming van de aarde maar van een aantal zachte winters op een rij. Bij een winter met veel sneeuw groeit de gletsjer weer. Het ijs is 50 meter dik. Hier zullen de rayonhoofden in Friesland wel jaloers op zijn. Rond vier uur waren we weer terug, even wachten op de heli en naar beneden. Dit was een ervaring waarvan we erg hebben genoten en het is zeker een van de hoogtepunten van onze reis.

Reacties

Reacties

Marjon

Wat een geluk dat jullie gewacht hebben, want zo'n tocht is onvergetelijk!

anitavogelaar@hotmail.com

Wat een belevenis zeg, echt geweldig. Alleen die helicopter vlucht al, en dan zo'n ervaring daarboven , wauw, zal echt indrukwekkend geweest zijn.

Theo marjo

Top top, dat julliie dit hebben mee kunnen maken, geweldig.
We zijn benieuwd naar de foto's. Groetjes

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!