Maandag 3-10

Vroeg uit de veren want we moeten om 7 uur de ferry hebben naar Pahia. Daar vertrekt om 7.15 de bus voor de dagtrip naar Cape Reinga. We vertrokken om 7.40 en we zaten voorin, goed uitzicht.. De chauffeur, Ariël had er zin in. De eerste stop was het Puketi Kauri bos: manginangin. We hadden gisteren al zoveel bomen gezien dat we hier vlug mee klaar waren. Een boom is tenslotte ook maar gewoon een boom. De tweede koffiestop was in Whangoria harbour aan een mooie baai. We hebben overigens nog geen lelijke baaien gezien. Wat imponeert is de grootte en het wijdse.. Het landschap is heuvelachtig en veel koeien en schapen. Het noorden is bekend om zijn citrusproducten vanwege het subtropische klimaat, het vriest er nooit en ’s zomers is het 25 graden. De huizen zijn eenvoudig en allemaal hout. Als architect is hier geen droogbrood te verdienen, als schilder wel denk ik. Rondom de meeste huizen op het platteland is het een rommeltje, veel oude troep die blijft liggen. De volgende stop is voor de lunch in Doubles Bay. We vervolgen de route naar Tapahi Stream, een gebied met enorme zandduinen. We rijden met de bus, die daarvoor is aangepast, door de rivier in volle vaart. Het water spat links en rechts enorm op en het is een mooi gezicht. Daarna de sandboards uit de bus en degenen die wilden boarden naar boven. Ik krijg instructie hoe je naar beneden moet glijden en waag het erop. Een hele leuke ervaring en het is goed te doen als je op tijd remt met je voeten, anders heb je een nat pak. Gelukkig gaat het goed en ga ik enkele keren naar benden. Hele leuke ervaring!

Onze chauffeur, die prettig gestoord is, crost nog even lekker ruig door de rivier. Na dit zandfestijn naar Cape Reigna. Nog even een stop bij Kaap Maria van Diemen, de vrouw van Abel Tasman die het Noordereilend heeft ontdekt maar niet aan land is geweest. Had hij zeker moeten doen, vinden wij. Op deze noordelijkste punt van het Noordeeiland ontmoeten de Tasmanzee en de Pacific elkaar en dat geeft een woelige stroming, een van de gevaarlijkste ter wereld voor de scheepvaart. Het weer ws prachtig en er stond een stevige bries. Om half drie vertrokken we weer naar het Ninety Miles Beach, zoals de naam al aangeeft een heel lang strand, we stoven met dik 90km per uur over het strand door de waterlijn. Gelukkig was het eb anders kan het niet. Het was echt een hele spectaculaire ervaring en de chauffeur genoot nog het meest, zo leek het. Iet ging nog even pootje baden in de Abel Tasmanzee, want dat zal er voorlopig wel niet meer van komen. Daarna nog een koffiestop en daar werd ook de busschoongespoten. Dan terug naar Pahia, onderweg zien we nog een groep wilde paarden, en daar komen we om 18.30 uur aan. De boot naar Russell voer net weg maar de schipper zag ons nog en wenkte ons en kwam terug. Waar vind je het nog zo’n service, geweldig.

Al met al hadden we een geweldige en afwisselende dag. Op naar morgen om dolfijnen te spotten.