Maandag 10-10

Om half zeven de wekker gezet en even na zevenen reden we naar de plek waar we zouden vertrekken voor de trekking met Andrift Outdoor. Het is 2 graden en de zon schijnt. Ons aangemeld en we hoefden geen kleding en schoenen te lenen, die hadden we bij ons. Wel handschoenen meegenomen. Even na achten vertrokken we met de bus naar het vertrekpunt zo’n 20 minuten rijden, bij mt. Tongariro. Onderweg zien we de nog actieve vulkaan, Pukekaikiore. Onze gids is een superblije meid die de hele dag enthousiast blijft. We lopen de tocht van zuid naar noord. De tocht is 21 km lang en voert door het Tongariro National park. We krijgen nog een ice-axe mee voor de zekerheid, ze weet niet of we die nodig hebben. In het begin zijn de paden vlak en lopen we door een deel dat door een gletsjer is vlak geschoven, een soort vallei. De eerste stop is bij de Mangatepopo hut en daar is ook de laatste mogelijkheid, voorlopig, om het toilet te gebruiken. De gids stopt regelmatig om wat te vertellen over het gebied en wijst ons er steeds op dat we moeten genieten van de uitzichten op deze bijzonder heldere dag. Dan begint het stuk omhoog, goed aangelegde traptreden maar wel heel veel, 396 en forse stappen omhoog. De uitzichten zijn steeds anders maar hebben één ding gemeen, adembenemend mooi. Omdat het gebied vulkanisch is, hebben de gesteenten diverse kleuren door allerlei mineralen, zwavel en ijzer. We lopen stukken door de sneeuw en genieten van de prachtige uitzichten. We bereiken de zuid krater, waar de film The Lord of the Rings is opgenomen en lopen vervolgens naar de rode krater weer door een gletsjer uitholling. Vanaf de rode krater, het hoogste punt van de trekking (1886 mtr.) hebben we een prachtig uitzicht over het gebied met in de verte mount Taranaki die aan de westkust ligt, zo’n 5 uur rijden, en de Emerald lakes. De gids was lyrisch over het zicht vandaag. Dan gaan we dalen, het eerste stuk is erg lastig omdat het steil is en de paden van losse gravel zijn. Je schuift telkens naar beneden en het is niet eenvoudig. Iet krijgt een handje van de gids en we komen prima dit lastige stuk over, maar goed dat we de tocht met gids hadden gedaan. De drie Emerald lakes lagen er prachtig bij, deels sneeuw en deels al gedooid. Hier hebben we ook geluncht. De gids wilde nog een extra rondje lopen om het meer en we liepen in de stoom van de één van de meren. Daarna nog een beklimming naar The Blue Lake, zoals je als zult denken is dat blauw van kleur maar nu nog bevroren. We liepen een heel stuk door de sneeuw omhoog, geen harde sneeuw maar pap sneeuw en het liep erg zwaar. Weer dalen en af en toe weer een beetje omhoog. Regelmatig stukken door de sneeuw. Op een gegeven moment zagen we een actieve vulkaan die in 2012 nog een eruptie had gehad. De druk van de stoom loopt dan zo hoog op dat de vulkaan als het ware uiteen barst. Eén flinke steen was door het dak van een hut gevallen net op een slaapplaats. Normaal gesproken sliep er altijd iemand maar die was nu even wandelen. Bij deze hut, Ketetahi hut weer gepauzeerd, het was nog twee uur lopen naar de parkeerplaats. We bereikten de parkeerplaats om 17.15 uur, acht uur en driekwartier nadat we waren vertrokken. Wachten tot de gids/chauffeur terug was en om half zeven waar we weer op het kantoor van Adrift. Camping gezocht in de buurt en gegeten. Moe maar erg voldaan naar bed.