Dinsdag 25-10

Iets voor tien uur rijden we de camping af. Het is bewolkt en het begint wat te regenen. Blijkbaar weer één van die 200 dagen. Dankzij de gedetailleerde routekaart van Theo en Marjo kunnen we ook zelf de route bepalen en afwijken van het navigatiesysteem. We nemen de scenic route van Te Anau naar Manapouri tot iets voor Clifton, daar slaan we linksaf en nemen een gravelroad naar Ohai. We rijden door groen, heuvelachtig landschap met vooral schapenfarms maar ook koeien- en hertenfarms. Hier en daar staat een huis maar nergens grote boerderijen. We hebben zin in koffie maar moeten geduld hebben tot we in Winton zijn. Je weet hier niet, als er een plaats op de kaart staat, of het één, twee of drie huizen zijn of een echt dorp. Winton is een echt dorp met meerdere straten en winkels. Geluncht bij de Bakery, boodschappen gedaan, getankt en naar het dumpstation, we waren weer helemaal klaar voor een “self contained” campingverblijf. Vanaf Winton volgen we de 96 naar Mataura en daar weer koffie gedronken. We raakten aan de praat met de eigenaresse die vertelde dat er veel Nederlanders in de buurt wonen, melkveehouders en bollenboeren. In Edendale zagen we een enorme melkfabriek van Fonterra en even verderop enkele grote bollenvelden. Gestopt en het bleken bollenvelden van Nederlanders, Triflora. We maakten een praatje met de mensen die aan het selecteren waren. Ernaast was een vrouw aan het melken en ook met haar maakten we een praatje. Ze molk in haar eentje 250 koeien in een visgraatmelkstal waar 60 koeien tegelijk in kunnen. Het was een mevrouw van 53 uit de Filipijnen die in haar eentje de koeienfarm runde als ware het haar eigen farm, vertelde ze. Verder naar Fortrose en de zuidelijke scenicdrive gevolgd, voornamelijk gravelwegen. We bezochten de vuurtoren op Waipapa point, gebouwd in 1884, nadat er een scheepsramp had plaatsgevonden waarbij 131 van de 151 opvarenden om het leven kwamen. Het was de grootste scheepsramp van Nieuw Zeeland. Er stond ook een bord dat er zeeleeuwen konden zitten en dat je 10 meter afstand moet houden. Het was eb en we liepen te turen of we zeeleeuwen zagen. Opeens hoorde Iet een gebrul van heel dichtbij, te dichtbij. Een mannetjes en een vrouwtjes zeeleeuw richtten zich op. Iet had ze helemaal niet gezien omdat ze helemaal opgaan in de omgeving waarin ze liggen. Gelukkig houden ze niet van vlees maar van vis. Even verderop lag er nog één te slapen. Weer verder gereden naar onze DOC camping via een gravelweg met veel stijle heuveltjes. Rond zes uur arriveerden we op de DOC camping vlakbij Slope Point aan de Haldane Bay. Mooi plekje op een groot grasveld.