Woensdag 26-10

Kwart voor tien rijden we, na een stevig ontbijt, weg. We besluiten om niet meer naar Slope Point te gaan, dat was een heel eind lopen. Omdat de weg alleen geschikt is voor 4x4 voertuigen mogen we er niet met de camper naar toe. Het regent dus van een mooi uitzicht zal ook wel geen sprake zijn. Onze eerste stop is, na een lange gravel road, Fossil Forest. Bij eb zijn de versteende resten te zien van bomen die daar 15 miljoen jaar geleden stonden. Je moet echt goed op het strand gaan kijken om de resten te zien. In Waikawa bij de I-site gevraagd wanneer het laagwater is om The Cathedral Caves te bezoeken, dit kan namelijk alleen bij laag water. Om 18.30 uur was het laag water. Iets na Waikawa koffie gedronken in “Niagarafalls Bar”. Het was een oude school en de dochter van de manager had als “pilot van de stoker” (tandem wielrennen voor blinden) meegedaan aan de Paralympics in Londen en in Rio. In Londen hadden ze goud, zilver en brons gewonnen en de medailles lagen daar. We mochten we even vasthouden, zijn echt zwaar. In Rio hadden ze zilver en brons gewonnen.

Daarna naar de Niagara Waterval, een heel klein watervalletje en met springvloed niet eens te zien, bezocht. De naam is gegeven met een knipoog naar de echte Niagara watervallen. Vervolgens rijden we 4 km het binnenland in naar de Mac Lean Falls, 30 minuten lopen. Daarna geluncht en Lake Wilki bezocht. Dit meer is ontstaan na de eerste ijstijd. Weer verder met een stop op Florence Hill, met prachtig uitzicht over het enorme strand en de kustlijn. De Matai Falls bezocht en daarna de Parakanui Falls, meestal is het zo’n halfuurtje lopen naar de watervallen. Dan weer het hele stuk terug om bij laag water de Cathedral Caves te bezoeken. Omdat de toegangsweg over privéterrein loopt moet je 5 NZD pp aan parkeerkosten betalen. De tocht gaat 20 minuten door het bos en dan nog 10 minuten over het strand. De Caves kunnen alleen bij laag water worden bezocht en er stond nog water bij de ingang en moesten we over de rotsen klauteren. Je loopt helemaal door een enorme grot, dertig meter diep naar een andere uitgang. De door het zeewater uitgesleten kloof of tunnel behoort tot de grootsten ter wereld. Om half zeven lopen we terug. We zien de parkeerwachter in gesprek met een Japans stel. Zij had een soort ballerina schoentjes aan. “You are dressed for the mainstreet of Auckland but not for this track”. Ze mochten het pad niet op en de parkeerwachter sprak zijn verbazing uit naar ons over het stel. We gaan op zoek naar een DOC camping. We vonden er één in de buurt van Jack’s blowhole. Daar aangekomen bleek er geen en we vonden er een 20 kilometer verder. Het was geen parkeerplaats en we moesten pal aan de rand van de baai parkeren en er was verder niets of niemand te bekennen. Vier kilometer verder was er nog een en daar stonden al twee campers en daar hebben we die van ons ook maar bij gezet. Het was inmiddels acht uur dus het kon wel weer voor vandaag.