Zaterdag 29-10

Om kwart voor tien vertrekken we met regen; het is zwaar bewolkt. Ook afgelopen nacht heeft het veel geregend. Gisteren vertelden ze ons dat het vandaag voormiddag nog zou regenen en dat het dan zou opklaren. We volgden de weg aan de westkant van Otago Peninsula, de Portobello road. Deze weg is prima te berijden en er zijn veel mooie baaien maar die zien er door de bewolking wat minder fraai uit. Veel hellingen met bloeiende brem en overal schapen. We komen aan bij Taiaroa Head waar een centrum is gevestigd om albatrossen te bekijken en yellow eyed pinguïns. Er is geen royal albatros te zien op dat moment maar we zien wel weer zeeleeuwen, nu van heel dichtbij. Het is inmiddels droog maar er waait een hele koude wind. Na de koffie vertrekken we richting Harwood en even verder links richting Cape Saunders. Het is een gravelweg en we komen bijna niemand tegen. We kunnen niet tot aan het light house komen maar de weg rondom Papanui Inlet is prachtig. Aan het einde van de weg parkeren we en spreken we een man uit Sydney die in Dunedin woont. Hij adviseert ons naar Sandy Mountain te gaan. Weer een gravel weg, deze keer om Hoopers Inlet. Het is eb en we zien heel veel vogels op de drooggevallen gedeelten. Aan het einde van de Sandy Mountain road klimmen we naar het look out point. Vandaar hadden we ook een prachtig uitzicht over Sandfly Bay waar we eergisteren waren. Met een mooi uitzicht op Hoopers Outlet geluncht aan één van de picknick tafels. De temperatuur was inmiddels verdubbeld, van vijf naar tien graden. De zon scheen maar de wind bleef koud. Terug naar Dunedin waar we nog een paar boodschappen hebben gedaan en getankt. Vervolgens gaan we op weg naar Shag Point om de yellow eyed pinguïn te spotten, de volgende poging. Op de rotsen zaten aalscholvers en natuurlijk lagen er weer pelsrobben op het strand en op de rotsen. We begonnen te twijfelen of we hier moesten blijven om yellow eyed pinguïns te zien. Er stonden ook geen borden dat ze hier te zien zouden zijn. De dame op Sandfly Beach had ons verteld dat we de meeste kans hadden bij Moeraki Peninsula. Twee keer gevraagd onderweg en we worden naar de vuurtoren gestuurd, Light House Road. Daar was een pinguïn reserve, Katiki Point met een uitkijkpost. We hadden afgesproken tot half zeven te blijven en om vijf voor half zeven zien we drie pinguïns uit zee komen. De begroeiing was te hoog om ze goed te kunnen blijven volgen. Twee Franse meiden vertelden dat ze aan de andere kant beter te zien waren en vlak bij de afrastering zaten. Wij naar de andere kant gelopen en daar zaten er inderdaad wel tien. Als kers op de taart zagen we, net toen we wilden vertrekken, nog drie pinguïns uit zee komen en het strand oplopen. Het was een geweldig gezicht en een hele mooie ervaring om zo dicht bij toch zeldzame beesten te staan. Om half acht vertrekken we en zoeken we een camping in de buurt, Moeraki Bolder Holiday Park.