Dinsdag 8-11

We hadden geregeld dat we rond half zes konden ontbijten. Om 6.15 was de 4WD bus er van wayoutback safari's. Er worden nog een aantal andere mensen opgehaald bij hotels en dan vertrekken we voor een rit van totaal 446 km naar Ayers Rock. De eerste stop is na ongeveer een uur, wat rondgelopen en de eerste kangoeroes gezien, achter hekwerk. Je kon ook een ritje maken op een kameel maar dat hebben we overgeslagen. Ongeveer dertig jaar geleden zijn de kamelen geïmporteerd uit India om wegen aan te leggen in the outback. Toen het karwei klaar was, zouden ze afgemaakt worden maar omdat het voor moslims heilige beesten zijn, is dat niet gebeurd en zijn ze de woestijn ingejaagd. Nu leven er nog zo’n 400.000 wilde kamelen in de woestijn. Het landschap ziet er dor uit met lage planten en grassen en hier en daar wat hogere groene struiken en boompjes. De weg is vooral heel lang en recht en links rode aarde en soms wat rode rotsen. De tweede stop is bij Mt. Ebenezer daar is zelfs WiFi en ..... hele goede koffie. Nog 264 te gaan naar Ayers Rock. De volgende stop was langs de weg en we werden gevraagd om hout te sprokkelen voor het kampvuur. Theo brak een tak af en kreeg een stok tegen zijn neus, het bloedde even flink maar het viel erg mee. Na weer een half uur stopten we bij Curtin Springs waar we wat drankjes voor ’s avonds hebben gekocht. Nog 50 minuten rijden naar Yulara Campsite. Hier hebben we onze kampeerplek even bekeken en verkend hoe we moesten lopen naar het toiletgebouw en de douches. Goed om even gezien te hebben want toen we terug kwamen was het donker. We hebben daar ook geluncht, samen groenten snijden en Troy onze gids had alle ingrediënten klaar gezet, zodat zelf we wraps konden maken. Heerlijke gezonde lunch. Troy ging ondertussen nog enkele mensen van Ayers Rock AirPort ophale. Wij hebben daarna gezamenlijk de afwas gedaan. Troy had aangegeven dat het de bedoeling is dat telkens enkele mensen helpen bij het klaarmaken van het eten en bij het opruimen en dat ging prima. Na de lunch zijn we naar Yulara Visitors Centre in Uluru National Park gereden waar informatie te vinden was over de Aboriginals,die al meer dan 30.000 jaar leven in Australië en daarmee wellicht het oudste volk is dat nu nog steeds volgens oude tradities leeft. De taal heeft 800 woorden en tellen gaat tot vijf, één, twee, twee plus één, twee plus twee, twee plus twee plus één. Het meerdere is veel (kata)

In 1952 werden ze statenloos toen de Engelsen de scepter gingen zwaaien. Ze hadden geen enkel recht en werden gezien als vee, geen recht op werk, geen paspoort, niets.

Je kon zelfs een jachtvergunning krijgen om ze te doden. Bizar en dat nog zo recent eigenlijk. Uluru werd een nationaal park en is ze gewoon afgepakt. Uiteindelijk is er een deal gemaakt om samen te werken en kregen niet -aboriginals toestemming om Uluru te beklimmen. Voor aboriginals is het heilige grond en wordt de rots alleen beklommen als een jongeman het traject naar volwassenheid heeft doorlopen en man wordt. De opvoeding van kinderen gebeurt vooral door de grootouders omdat de ouders op jacht zijn en voor voedsel zorgen. De aboriginals hebben veel verhalen en verklaren alles door acties van beesten, slangen en vogels. In het visitors centre zag je ook de traditionele wapens zoals speren en boemerangs, deze werden gebruikt om de poten van beesten te breken of de benen van vijanden. In het visitors centre zat ook een vrouw te schilderen, dot painting. De schilderijen hebben allemaal een betekenis. Daarna hebben we den rondwandeling gemaakt rondom Uluru, althans een deel ervan. Er werd gevraagd wie de rots wilde beklimmen en daarbij werd aangegeven dat de reisorganisatie er niet achter stond en respect wilden tonen aan de aboriginals, maar ze wilden het niet verbieden. Twee leden van ons gezelschap gingen toch naar boven, mrs Bouquet en haar man wilden persé naar boven. De rest van de groep toonde respect en ging met de wandeling mee. We hebben de mannengrot en de vrouwengrot bekeken. Troy had veel informatie over de aboriginal cultuur en vertelde met veel respect over de gewoontes, het dagelijks leven en rituelen. In de mannengrot kregen de kinderen les over jagen en werden de normen en waarden bijgebracht door de grootouders. Er waren veel inscripties en eenvoudige tekeningen te zien. Later sloten mrs. Bouquet en haar man weer aan maar ze werden toch een beetje genegeerd, het werd ze niet in dank afgenomen dat ze de Uluru hadden beklommen. Later hoorden we van ze dat ze vonden dat al het moois op de wereld voor iedereen toegankelijk moest zijn en daarom het recht hadden de rots te beklimmen.

Onze gids gaf regelmatig aan veel te drinken “hydrating is very important”. Na het bezoek aan Uluru vertrokken we naar een plek waar we mooi de zonsondergang konden zien. Het was er erg druk met bussen en auto’s en iedereen werd getrakteerd op “bubbels”.

Vlak voordat de zon onder gaat kleurt de Uluru erg mooi donker rood. Toen wij terug kwamen waren de bubbels al op maar we begrepen dat we niet veel hadden gemist. Terug naar het kamp,inmiddels was het donker. Met behulp van zaklantaarn de tent ingericht en intussen werd het eten klaargemaakt. Tijdens het eten krijgen we ook de briefing voor de volgende dag. We worden om 04.20 gewekt. Drie Nederlandse dames waarmee we intussen wat hadden gesproken, vielen zowat van hun geloof. Omdat we niet alle namen van de leden van de groep kenden en we natuurlijk toch over onze reisgenoten wilden roddelen, hadden we bijnamen bedacht, mrs Bouquet voor een Engelse mevrouw, Hans und Grettl voor een Duits koppel etc.

Na briefing over de tijd van opstaan wilde iedereen meteen naar bed.