Woensdag 9-11

Op tijd reveille 04.20 uur. Dit was in verband met de zonsopgang. Van te voren ontbijt, het was al een beetje licht aan het worden. Genoten van de opkomst van de zon, minder spectaculair als de zonsondergang maar ook mooi. Daarna naar Kata Tjuta (veel rotsen)

Het is een heilige plaats voor mannen maar iedereen mag nu deze plaats bezoeken. We lopen “The Valley of the Winds track, grade 4 difficult. Een wandeling van 7.4 kilometer die heel erg fraais is. We lopen tussen en over rotsen maar ook over een pad met prachtige uitzichten over de vallei een stevige klim naar een zeer fraai view point “ Karingana”.

Troy geeft ons ook uitleg over de gesteenten en de wijze waarop de rotsformaties gevormd zijn. Duizenden jaren geleden was het midden van Australië zee. Dat verklaart ook waarom er verscheidene zoutmeren zijn. Door beweging van de aardkorst ontstonden er rotsen. Sommigen zijn ontstaan door opstuwing van de rotsen en andere doordat de aardkorst is gebroken en “platen” rechtop zijn gaan staan. In het eerste geval zie je horizontale lagen in het gesteente en in het tweede geval, zoals bij Uluru, zijn de lagen verticaal. Uluru steekt 334 meter boven de rest van het landschap uit maar gaat wel 6000 meter de grond in en het is één rotsblok, het grootste ter wereld. Door erosie brokkelt het gesteente af afhankelijk van de hardheid en dat maakt de verschillende vormen.

Het was bewolkt en er stond veel wind aanvankelijk maar het werd toch weer heet. Er wordt geadviseerd om 1 liter water per uur te drinken. Na de wandeling rijden we naar Cattle Station, een oude ranch van 1 miljoen acres en 5000 stuks vee. Niet veel voor zo’n groot oppervlak maar er is relatief weinig voedsel. Het cattle station is niet meer in gebruik en is nu nog stopplaats voor het verkeer, eten, drinken een shop en een tankstation. Troy verzorgt de BBQ met hamburgers, worst, broodjes en sla. Na de afwas vertrekken we naar Kings Creek Station. Onderweg stoppen we nog om een zoutmeer te bekijken en aan de andere kant van de weg Mt. Conner ook wel Fooluru genoemd omdat veel mensen denken dat het Uluru is. Aangekomen op de campsite inspecteren” Hans und Gretl” meteen alle tenten. Troy vraagt even aandacht maar dat komt niet aan bij ze. Ze zijn van “ikke, ikke” en zorgen vooral goed voor zichzelf. ’S Avonds hebben een aantal leden van de groep in een “ swag” geslapen, en wij dus ook. Toen we gingen slapen was het bewolkt maar gelukkig wordt je wel eens wakker ’s nachts en om drie uur zagen we een geweldige sterrenhemel met de milkyway. Toen we opstonden was het weer bewolkt dus het zuiderkruis kregen we niet te zien. Dat was die dag alleen ’s morgens te zien volgens Troy.