Donderdag 17-11

We ontbijten nog buiten met een kaketoe op de loer die op een onbewaakt moment bijna ons gebakken ei van het bord pikte. De afwas gebeurde in de regen dus snel vertrekken. Na een half uurtje was het weer droog en zo’n 21 graden. De weg van Rainbow Beach naar Maryborough was vooral recht en lang met links en rechts bossen. Onderweg zien we wilde paarden met een veulen.

Maryborough is de geboorteplaats van Pamela Lyndon, de hoofdrolspeelster in de Mary Poppins film. We waren de camper amper uit of we zagen “Mary Poppins” al lopen,een gids die rondleidingen door de stad deed. Eerst koffie en daarna even rondgelopen. Maryborough is de oudste stad van Queensland en heeft een aantal prachtige gerestaureerde gebouwen uit eind 19e eeuw. We liepen over de markt waar een oude rocker een Fender gitaar bespeelde, country muziek zoals je vaak hier ziet en hoort. Daarna zijn we naar Hervey Bay gereden, daar geluncht aan de baai. Hervey Bay heeft een esplanade met een mooi wandelpad langs de baai met veel bomen. Van Hervey Bay naar Bundaberg en daar het I-point bezocht om een excursie te boeken naar Mon Repos, het turtle centre. Helaas de groepen voor vanavond waren al volgeboekt en volgens de mevrouw van de info was er geen andere optie. Nou dat willen we dan wel eens zien, we laten ons niet zo snel afschepen. We hadden allebei hetzelfde, we rijden naar het centre en dan zien we daar wel.

Het was zo’n 12 kilometer rijden en het centrum was gesloten. Toevallig zag Theo een man die zijn snackkraam aan het schoonmaken was en hij informeerde naar de mogelijkheden om toch mee te gaan vanavond. Hij zei: “zorg dat je vanavond om half zeven hier bent en dan kun je waarschijnlijk wel mee. Ze houden altijd ruimte over voor mensen die niet geboekt hebben. Iet ging vlug aan de slag om wat te kokkerellen en vanuit haar ooghoeken zag zei iets bewegen. Jawel de eerste wilde kangoeroes. Rond zes uur arriveerden twee rangers en Theo er meteen naar toe. Ze dacht dat we wel meekonden. Zorg dat je er om zeven uur bent.

Gegeten en naar een camping gereden 8 kilometer verderop waar we via de telefoon de toegangscode kregen tot de safe en daarin alle info over de camping. Weer terug naar het turtle centrum en daar stonden al heel veel mensen klaar voor de excursie. Om zeven uur werden eerst degenen die geboekt hadden binnengelaten. We moesten nog even wachten maar konden mee in groep 3.

Om half acht was er een AV presentatie over de schildpadden en daarna was het wachten. Er waren drie groepen. Het gaat als volgt: op het strand patrouilleren rangers en vrijwilligers om turtles te spotten en te registreren. Ze zien de sporen op het strand van een turtle die uit zee het strand op gaat. Bij de eerste turtle gaat groep 1 mee en dat was in ons geval om half tien. Dan is het weer wachten of er een tweede komt. En dat bleek het geval om tien uur. Toen mocht groep 2 mee. En weer wachten op de derde, de dag ervoor hadden ze er maar twee gezien dus spannend of we niet voor niets waren gekomen. Om kwart over tien kwam het bericht van het strand dat er een derde schildpad was gesignaleerd en wij werden opgehaald door de ranger. Onder een bijna volle maan liepen we over het donkere strand. Er mocht totaal geen licht te zien zijn van camera’s, telefoons etc.

Op een gegeven moment wees de gids op een groot, duidelijk spoor van de Logger Head Turtle. Ze was al bezig een nest te graven. Ze heeft een beperkt gezichtsveld en hoort ons niet. Het belangrijkste is dat ze uit zee kan komen zonder gestoord te worden door kunstmatig licht. Dit verstoort haar oriëntatie en haar gevoel van veiligheid. Zodra ze met het nest bezig is, kun je aan de achterkant kijken. Op een gegeven moment stopte ze met graven en liep weg. De gids zag later dat ze op een boomwortel was gestuit. Ze ging enkele meters verder opnieuw beginnen met graven. Wij hadden ons inmiddels weer teruggetrokken. Toen ze bezig was met graven legde de gids een kleine zaklamp achter bij de schildpad. Dat ziet ze niet en daardoor konden wij mooi de graafwerkzaamheden volgen. Om de beurt met de linker en rechter flipper wordt er een “handje” zand uit de kuil gegraven tot die zo’n 40 centimeter diep is in de vorm van een trechter, bovenin smal en onder breder. Dan gaat het leggen van de eieren beginnen. Nadat ze 25 eieren heeft gelegd raakt ze in trance en kon de gids gaan meten, , de gegevens van registratie tag noteren en de beschadigingen noteren. Het was een bekende schildpad, op dit strand Mon Repos geboren en ong. 45 jaar oud. Vrouwelijke schildpadden komen meestal terug op de plek waar ze geboren zijn om eieren te leggen. Ze leggen gemiddeld 4 keer per seizoen en dat iedere 3 tot 4 jaar. Ze leggen dan ongeveer 125 eieren per nest ; tussen de 28 en 30 jaar zijn ze volwassen. De eieren worden niet bebroed maar worden uitgebroed door het warme zand en na 8 weken graven de jonge schildpadden zich een weg naar boven. De temperatuur van het zand heeft grote invloed op het geslacht. Boven de 28,6 graden worden vooral vrouwtjes geboren en onder de 28,6 graden vooral mannetjes. Nadat de ranger zijn werk had gedaan en alles had genoteerd en opgemeten, mochten de lampen aan van videocamera’s en fototoestellen. Omdat ze in trance zijn, stoort dat niet. Toen ze haar eieren bijna weer met zand had bedekt, moesten de lampen weer uit zodat ze aan het natuurlijk licht kon wennen. De schildpad loopt dan weer naar zee terug. We hebben tot 00.00 uur gekeken en zijn toen onder begeleiding teruggelopen want er kan altijd weer een schildpad uit zee komen. Vanaf zonsondergang tot zonsopgang wordt er wacht gelopen in de maanden november tot en met februari en wordt alles geregistreerd. Mon Repos heeft de grootste concentratie zeeschildpadden van de oost kust van Australië die daar nestelen. Het was een geweldige ervaring om het allemaal mee te maken van zo dichtbij. Om half één weer op de camping, nog een glaasje en slapen.