Zaterdag 19-11

Om half tien zijn we op weg naar Rockhampton. Het landschap blijft een beetje hetzelfde. Hele lange wegen met links en rechts hoog gras en soms wat bomen. Af en toe wat bos en soms ook een beetje heuvelachtig. Onderweg zien we een enorm lange trein geladen met steenkool. Die is afkomstig van de mijnen in het binnenland en worden vervoerd naar de haven van Gladstone. Rockhampton is DE vleesstad van Australië. In een straal van 250 kilometer rond Rockhampton lopen zo’n 2,5 miljoen runderen. Wij hebben er langs de A1 niet zoveel gezien dus ze zullen meer in het binnenland lopen. Veertig kilometer voor Rockhampton zien we wel enorme weilanden maar met een beperkt aantal runderen. De beweiding is niet intensief. Rockhampton ligt op de Steenbokskeerkring: Tropic of Capricorn. Bij de eerste rotonde worden we meteen welkom geheten door een enorm beeld van een bull. Aan de Quaystreet staan enkele historische gebouwen die fraai zijn gerestaureerd. We drinken even koffie en de serveerster geeft ons uitgebreid informatie over de platypus, een dier met de staart van een bever en de bek van een eend die op het strand leven. Nog nooit van gehoord.

Even een foto genomen van een enorme, heel kitscherige kerstboom met pakjes, sterren, ballen en slingers, die op een rotonde stond. Ziet er toch raar uit voor ons midden in de zomer.

Rockhampton is ook de plaats waar het gematigd zeeklimaat overgaat in een subtropisch klimaat. Het was er nu 31 graden en best lekker. Rond half twee een lunchstop bij een picknickplaats in Marlborough, we hebben Gladstone ook al gehad. We kregen gezelschap van twee papegaaien, net zo brutaal als de mussen bij ons. The Bruce Highway, A1, is bijzonder saai en wij zijn niet de enigen die dat vinden. Om wakker te blijven staan er allerlei borden langs de weg. Een quizvraag: welke bloem staat er in het wapen van Queensland, een aantal kilometers verder het antwoord: de orchidee. Een verzameling van de spreuken langs de weg: survive this drive, take a rest and refresh, free reviver when open (gratis koffie), break the drive stay alive, still a long way to go kids, rest or R.I.P. Deze spreuken zeggen genoeg. Er liggen ook heel veel dode kangoeroes langs de weg, aangereden door auto’s. Nog een stop gemaakt in Carmila en nog 36 kilometer naar Sarina. Onderweg zagen we een trein met 400 wagons geladen met suikerriet. Iet had ze geteld. Het zijn wat kleinere wagons maar wel 400! Waarschijnlijk is de trein op weg naar Macay, dat ligt nog iets verder naar het noorden en wordt “The sugar capital” genoemd. Ze leven daar van de suikerindustrie en van de kolenindustrie. Een derde van de totale suikerproductie van Australië komt uit dit gebied. Ten zuiden van Macay worden kolen gedolven in dagbouw, die worden met de trein vervoerd naar de haven en daar overgeladen in grote schepen. Rond half vijf zijn we op de camping, Armstong Beach. Vandaag 441 kilometer gereden, moest even en dit deel van de goldcoast is niet zo interessant. Lekker een plaats aan zee gezocht maar we hebben de camper later toch maar even verzet zodat we uit de wind zaten. De (lege!) glazen waaiden van tafel. Nog lekker zitten lezen en een wijntje en de dag zit er weer op.