Zaterdag 26-11

We verlaten Townsville om half negen en verlaten daarmee ook “the dry tropics”. Iets ten noorden van Townsville kun je al gauw de verandering zien in vegetatie. Het is er veel groener en er groeien veel meer bomen. We rijden “the wet tropics” in. In Cardwell aan zee gestopt voor koffiepauze. Aan het strand staan waarschuwingsborden in verband met de aanwezigheid van krokodillen in zee. Er wordt ook aangegeven ze niet te voeren en als je dat toch doet riskeer je een boete van 4400 AUS dollar. Gisteren hoorden we ook dat je een boete krijgt van 1500 AUS dollar als je de poep van je hond niet opruimt. Het is er niet voor niets zo schoon overal. We hebben meer dan de helft van onze rit naar Cairns er op zitten. Nog 174 kilometer voor de wielen. Vanaf Townsville hebben we heel veel suikerriet velden gezien en nu komen er bananenplantages bij. Het is weer, of nog steeds warm. Gisterenavond om tien uur was het 29,5 graad en vanmorgen om half negen was het ook 29,5 graad en om elf uur 32 graden. Het koelt weinig af ’s nachts maar gelukkig hebben we goede airco in de camper, we slapen prima.

We stoppen bij een bananenplantage om even te kijken. Om de bananentrossen zitten plastic zakken die onder open zijn. Dat is om de bananen tegen insecten te beschermen en soms zitten er ook insecticiden in de zak ter bestrijding van insecten. Wat wij overigens een tros bananen noemen, is eigenlijk een “hand bananen”. Een tros is de hele tros en die bestaat dus uit meerdere handen. Een stuk verderop zien we een grote machine suikerriet oogsten. We rijden er naar toe en stappen uit om even te kijken en te filmen. Er komt een mevrouw naar ons toe gelopen en die spreekt Iet aan: “Hai how are you today and where are you from?

Ze vraagt aan Iet of ik het leuk zou vinden om met de machine mee te rijden en ze belt haar man die de machinist is van de machine. Op het kopeind aangekomen stopt hij en stap ik in. Hij vertelt dat hij samen met twee broers een familyfarm heeft. Ze hebben 330 acres in eigendom (135 ha) en pachten nog ongeveer 1900 acres bij. In totaal hebben ze 2200 acres suikerriet (900 ha). De oogst begint in juni en duurt tot kerstmis ongeveer. Het suikerriet wordt gehakseld en alleen de stengels worden geoogst. De bladeren en onderbegroeiing (rubbish) worden op het land geblazen en dient als compost. Nadat het is gemaaid, groeit het weer gewoon aan en kan het nog een tweede keer worden geoogst. Iedere 4 tot 5 jaar worden de planten vervangen. Mitchel vindt het leuk om te vertellen tenslotte zit hij ook maar de hele dag alleen in zijn cabine. De machine rijdt 7 kilometer per uur en ze kunnen ongeveer 22 acres per dag oogsten (8 tot 9 ha) afhankelijk van de zwaarte van het gewas. Als ik Mitchel vertel, dat ik uit “The Netherlands” kom, begrijpt hij me niet. Holland lukt beter. Ik vertel dat Nederland 400 kilometer van Noord naar Zuid is en 250 van west naar oost. Hij lacht en zegt: “That’s a drive from Townsville to Cairns”, de rit die wij vandaag deden.

We rijden verder richting Cairns tot 85 kilometer voor Cairns en gaan acht kilometer landinwaarts naar de Josephine Falls om te picknicken. Het is elke keer weer bijzonder te zien hoe de faciliteiten zijn, picknick tafels overdekt zodat je lekker in de schaduw zit, BBQ op gas en alles is schoon inclusief de toiletten. Toen een kleine kilometer gelopen naar de Josephine Falls, dit keer wel met water. We zitten tenslotte in de “wet tropics”

Het is zaterdag en dus zijn er veel mensen aan het zwemmen en aan het poedelen. Daarna nog een uurtje rijden naar Cairns. Eerst nog een paar boodschappen gedaan en toen naar Big4 Coconut Holiday Park. We boeken daar drie nachten.