Terug naar Mierlo en het einde van een geweldige reis.

Zondag 4-12

We zouden om 00.25 uur vliegen maar het boarden wilde maar niet beginnen. Er zijn altijd mensen die dan ongeduldig worden en willen weten wat er aan de hand is. Volgens de grondsteward zat er een “scratch on the wing” en moest een technisch ingenieur bepalen of we mochten opstijgen. Na een dik half uur begin het inchecken en blijkbaar viel het dus wel mee met die scratch. Toen we zaten meldde de piloot zich en vertelde dat de vliegtijd korter was in verband met wind en dat we bij normaal vertrek te vroeg in Amsterdam zouden zijn en daar mag voor zes uur niet geland worden. Om iets na een uur Hong Kong tijd vertrokken we. Dat was 6 uur ’s avonds Nederlandse tijd. Na het diner een pil genomen en geslapen. Theo tot drie uur en ik tot vier uur. Volgens de stewardess had ik geslapen als een baby.

Om 06.05 uur raakten we weer Nederlandse bodem. We moesten vrij lang op één van beide koffers wachten en om zeven uur zagen we onze Gijs, Mariken en André die ons stonden op te wachten in de aankomst hal. Mariken en André hadden ons ook uitgezwaaid en stonden nu ook weer in alle vroegte om ons welkom te heten, de scheten.

We hebben nog even ontbeten in Rotterdam bij Gijs en Suus en Fien natuurlijk.Gijs heeft ons vervolgens naar Mierlo gebracht en om kwart over elf waren we thuis. Het einde van een geweldig mooie reis naar hele mooie landen met heel vriendelijke mensen.

Dit is ook het laatste verslag van ons reisblog. Iedereen die ons heeft gevolgd heel erg bedankt voor de belangstelling en de vele leuke reacties die op op de site hebben ontvangen.

Goodbye awesome Oceanië. Beautiful nature and lovely people.

Zaterdag 3-12

Rond acht uur opgestaan en de restanten bij het ontbijt genuttigd. Daarna de grote inpak toer. Alles moest weer in de koffers en op gewicht. We komen weer goed uit met de kilo’s. Onze sleutels ingeleverd en nog even Port Douglas ingelopen voor koffie. Naast ons zat een stel aan tafel en de mevrouw zei op een gegeven moment tegen Theo: “Volgens mij bent u een kaaskop”. We raakten aan de praat en ze vertelde dat ze op 2 jarige leeftijd met haar ouders in Australië was aangekomen , ze was nu 63. Ze sprak nog perfect Nederlands wel met een accent maar toch! Ze vond het leuk even Nederlands te praten. Het was een gezellig stel maar we moesten naar het vliegveld. Auto uit de garage gehaald bij Villa San Michelle en rustig richting Cairns, een uurtje rijden. Zo konden we nog een keer genieten van de prachtige kustweg. Prachtige blauwe baaien en witte stranden. Een deel van deze weg, 22 kilometer, staat op de werelderfgoed lijst. Om 12.15 de auto ingeleverd en in de rij om in te checken. Het ging allemaal heel relaxed aan de balies, tijd voor een praatje en geen gedoe en gehaast. Heel vriendelijk personeel van Cathay Pacific. Door de scan, door de douane en het kunstje is weer geflikt. Broodje gegeten op het vliegveld en verslag geschreven. We vertrokken precies op rijd 14.55 uur Cairns tijd. We hadden een rustige vlucht en boften dat we plaatsen kregen met extra beenruimte. Die hadden we voor deze wat kortere vlucht van zeven uur, niet geboekt. We landden precies op tijd 19.55 uur Hong Kong tijd. (In Hong kong is het zeven uur later dan in Nederland)

In Hong Kong moesten we vier uur wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Omgekleed naar wintertenue en winkeltjes gekeken en zo doodden we de tijd.

Great Barrier Reef wonder van de natuur. Onbeschrijflijk hoe mooi en bijzonder.

Vrijdag 2-12

Na een glaasje jus en wat fruit vertrekken we rond 07.45 uur naar de haven van Port Douglas. We krijgen ontbijt op de boot.

We gaan als toetje van onze reis een dag snorkelen met de Poseidon. Eerst de tickets afhalen bij het kantoor en al gauw kunnen we aan boord waar we, jawel, een formulier moesten invullen en inleveren over onze gezondheid en risico’s etcetera. Er staan sandwiches, scones en muffins klaar evenals koffie en thee.

Om half negen varen we weg. Eerst wordt de crew voorgesteld en krijgen we de veiligheidsinstructies. Dan wordt de groep verdeeld in snorkelaars en duikers. De duikers krijgen weer apart instructie. Het is anderhalf uur varen naar de eerste snorkel locatie zo’n vijfentachtig kilometer ten oosten van Bloomfield uit de kust. Onderweg zien we nog een aantal dolfijnen waar de skipper een extra rondje voor maakt op zee.De stinger suits, snorkels en flippers worden uitgereikt en gepast. Je kon heel makkelijk vanaf het platform achter op de boot het water in. Om half elf lagen we in het water met een noodle waarmee je makkelijk blijft drijven. Het water in ongelooflijk helder, je kunt wel twintig meter diep kijken. Wat je ziet is onbeschrijflijk mooi, alle soorten koraal, vormen en kleuren. Miljoenen vissen, in alle kleuren, met en zonder streepjes, het neefje van Nimo; zwart met wit, kleine vissen in een school en enkele hele grote gele vissen. Soms denk je : ik zie geen vissen en dan zwem je enkele meters verder en zwem je midden in een school vissen. Na een uur het water uit en Iet was niet helemaal top. Snorkelen vergt heel veel energie en je moet veel water drinken, tenminste drie liter per dag. Enfin, stingersuit uit en we zijn weer een stuk verder gevaren. De duikers werden op een gegeven moment te water gelaten want er waren haaien te zien. Je kon ze ook vanaf de boot heel goed zien. Flinke jongens van wel drie meter. De snorkelaars gingen eerst lunchen, er stond een uitgebreid buffet klaar met heerlijke salades, garnalen, vlees en fruit. Daarna zijn we weer drie kwartier gaan snorkelen. Het rif was vlak onder je en je kon het hier en daar zelfs aanraken. De vissen zijn overal hetzelfde maar het koraal verandert. Er zijn zo’n driehonderd verschillende koralen en zo’n tweeduizend verschillende soorten tropische vissen. Het rif is ongeveer 3000 kilometer lang. Na deze snorkelsessie heb ik mijn stingersuit maar aangehouden. Het is een heel gedoe om zo’n nat pak uit en weer aan te trekken. De laatste snorkelsessie hebben we onder leiding van één van de begeleiders gedaan. Hij wees ons op bepaalde dingen en vertelde wat maar het was dikwijls niet te volgen in het water. Er waren in dit gebied ook kleine kwallen te zien dus we waren wel blij met ons pak. Een van de gidsen dook een ananas zeekomkommer op. Lang als een komkommer, bruin en de buitenkant ziet eruit als een ananas. Het is een dier maar heeft geen zenuwen en geen hersenen. Daarna terug gezwommen naar de boot en weer heel veel prachtige vissen en kleurrijke koralen gezien. Alle kleuren die je kunt bedenken zie je ook onder water. Rond 14.45 uur voeren we weer terug naar Port Douglas. Het was een prachtige afsluiting van een hele mooie reis. Toen we de loopplank afliepen stond de hele crew op de kade om iedereen te bedanken en tot ziens te wensen. Dat gebeurde in Nieuw Zeeland én Australië als je met een boottocht was meegewerkt. Het heeft toch wel iets.... In Port Douglas nog wat gedronken en terug naar het apartement. Daarna douchen en naar Nautilus waar we samen hebben genoten van een heerlijk vijf gangen afsluitingsdiner in een tropische tuin. De ambiance en het eten waren awesome !

Dagje strand in Port Douglas

Donderdag 1-12

Vandaag geen planning. Na het ontbijt wat door Port Douglas gelopen en nog wat inkopen gedaan. Natuurlijk ook weer ergens koffie gedronken. Daarna in het appartement wraps gemaakt om mee te nemen naar het strand. Rond half één waren we op het strand, vijf minuten lopen. Ligbedden en parasol gehuurd. We kregen korting omdat het al namiddag was, de boffers. We hebben heerlijk geluierd en gelezen. Ook hier zien we bij eb “dot patterns”, bolletjes patronen gemaakt door bubbler crabs. Ze eten de dunne laag eetbare organische delen van een zandkorrel. Bij laagwater komt het kleine krabje uit zijn hol en gaat het eetbare deel van de zandkorrel halen. Als ze klaar zijn, maken ze van de rest kleine bolletjes die op het zand achterblijven. Je ziet ze alleen als ze bewegen want ze hebben dezelfde kleur als het zand. Al liggend op mijn bed heb ik de activiteiten van een heleboel krabbetjes kunnen bekijken. Als je opstaat en bij het gaatje wilt gaan kijken, zijn ze heel vlug weer in hun hol. Rond half vijf terug naar het appartement. Douchen, wat drinken en daarna naar 2Fish waar we weer ieder als voorafje twee oesters hebben gegeten, weer lekker Marjon. Daarna samen black mussels als voorgerecht en Theo had king prawns met chorizo en ik “The catch of the day”. ’S Avonds is het nog 25 graden.

Cape Tribulation, een hele mooie rit en prachtige wandelingen.

Woensdag 30-11

Na het ontbijt rond negen uur vertrokken richting Cape Tribulation. Het eerste gedeelte weer veel suikerriet velden en af en toe een bananen plantage. We besluiten bij Mossman, 14 kilometer ten noorden van Port Douglas, af te slaan naar de Mossman Gorge. We lopen de “dreamtime gorgewalk”. Het info centrum wordt geleid door Indigenous people, een aboriginal stam. Vanuit het info centre word je met een bus naar het begin van de wandeling gebracht. Je loopt dan door tropisch regenwoud en onderweg kun je op borden de uitleg lezen over de gewoontes van de Indigenous people, over de planten en verhalen, bijvoorbeeld over een bepaalde berg die kwade geesten verjaagd. Weer een hele mooie wandeling die uitkomt bij verschillende kreekjes en The Mossman River. Het klimmen via de trapjes en de stenen ging Theo goed af,naar beneden ging het nog een beetje lastig. Rond twaalf uur waren we terug bij het info centrum en hebben we natuurlijk koffie gedronken. Onderweg in de bus terug zagen we waar de Indigenous People woonden. Er werd verzocht niet door het dorpje te lopen.

We reden verder richting Cape Tribulation, het landschap bleef hetzelfde; vlak met suikerriet velden en agrarische bedrijven. Iets voor Daintree Village sloegen we rechtsaf naar de ferry over de Daintree River. Raad eens hoe die ferry heet? Jawel ...... Daintree ferry. We hoefden niet lang te wachten. De tocht kost retour 27 AUS dollar en duurt 10 minuten. Aan de overkant begint het Daintree National Park en is het landschap totaal anders. Het regenwoud rijkt tot aan het strand en staat op de World Herritage Area list. Het is een prachtig stuk natuur en onderdeel van het totale regenwoud gebied in Queensland dat bijna één miljoen hectare groot is. In dit gebied is geen elektriciteit en stroom wordt opgewekt met generatoren of met zonnepanelen. Het is het oudste regenwoud gebied ter wereld en ligt het dichtst bij het Great Barrier Reef. Vanaf de ferry is het nog 40 kilometer naar de plek waar het asfalt ophoudt en je alleen nog met een 4x4 verder mag, onze Hyundai is maar 2x4 dus keren. Dit punt is iets verder dan het plaatsje Cape Tribulation dat overigens niet veel voorstelt enkele huizen, een hotel en wat B&B’s. We worden vaak gewaarschuwd voor overstekende Cassuary’s , recent crossing. We hebben ze al gezien in Billabong Sanctuary maar hier hebben we er nog geen zien oversteken. Hopelijk op de terugweg. De weg is redelijk smal en slingert eerst door het binnenland. Bij Thornton Beach gaat de weg even vlak langs de kust en daar maken we een stop voor de lunch. Er staan weer borden: “pas op voor krokodillen en zwemmen in zee is gevaarlijk”. We zitten op een “bounty” terrasje. We zien daar een enorme spin hangen, wel tien centimeter.

Daarna rijden we door tot de plek waar het asfalt ophoudt, iets verder dan Cape Tribulation. Bij Kulki hebben we weer een stukje gewandeld, eerst door het regenwoud en dan langs het strand. Het was eb en de mangrove bossen stonden droog. Weer verder en de Dubiji boardwalk gedaan, eerst weer door het regenwoud. We hoorden opeens een flinke plons in een ven inzet regenwoud. We konden niet zien wat het was, we hoopten een cassuary maar het waswaarschijnlijk een krokodil. De boardwalk was een pad op poten dus je loopt niet over de grond. We zijn een stuk over het strand gelopen en kwamen uit bij de camping van Cape Tribulation. Het was inmiddels vier uur dus tijd om terug te gaan. Bij The Icecream Factory nog even een ijsje gescoord maar dat haalde het niet bij het ijs van Baccio in Mierlo. Daarna weer de ferry op en midden in de rivier zagen we een forse krokodil. Toch nog wat wildlife gezien vandaag los van de spin die we al hadden gezien. Rond zes uur waren we weer bij ons appartement. We hadden gisteren bij de receptie een tip gekregen voor een aantal goede restaurants. Na Watergate gisteren was vandaag “On The Inlet” aan de de beurt. Een restaurant aan de haven. Oesters gegeten die op drie verschillende manieren waren klaargemaakt, erg lekker, ook puur met citroen smaakte erg lekker. Toen inktvis heel licht gepaneerd, om te zuigen en daarna rif forel en tonijn. Het was allemaal om je vingers bij af te likken. Weer heerlijk gegeten en terug naar het appartement.

De dag van de ommekeer en rit naar Port Douglas

Dinsdag 29-11

De dag van de grote ommekeer. Na het ontbijt hebben we alles weer in de koffers gepakt. Rond half tien zijn we klaar en vertrekken we naar het centrum van Cairns. We parkeren de camper alvast bij Hertz voor de deur en gaan te voet het centrum in. Eerst natuurlijk koffie gedronken en daarna komen we uit bij een grote kerstboom met op de achtergrond palmen en de zee. Ook Cairns heeft een prachtig zwembad aan zee met zout water en een aangelegd strand. Zwemmen in zee is te gevaarlijk in verband met krokodillen. Na een uur hadden we Cairns wel gezien, veel winkels met souvenirs, leuke restaurantjes en een hele mooie esplanade. We lopen onder bomen door die helemaal volhangen met vleermuizen, veel lawaai en ook veel poep en stank. De huurauto konden we pas om 1 uur ophalen, het kon vervroegd worden maar dan moesten we hem ook eerder inleveren en dat was niet zo handig. Dus we besluiten eerst te lunchen en dan terug te komen. We hebben geluncht aan de haven en zijn toen weer teruggelopen naar Hertz. Ik reed voor het eerst in Australië en reed achter Theo aan om de camper te gaan inleveren. Bij Maui koffers in de auto geladen, sleutels afgegeven en klaar. Wel heel handig zo’n expres return pack, je geeft de sleutels af en klaar, niets bijvullen, niets schoonmaken, lege tank, super makkelijk.

We rijden naar Port Douglas ongeveer een uur rijden. We hebben een éénkamer appartement in Villa San Michele. Werkelijk fantastisch met een slaapgedeelte dat is afgeschermd met schuifdeuren, keukentje met alles erop en eraan en een mooie badkamer. Eerst maar eens even het verband van de teen verschonen en kijken hoe de wond eruit zag. Was mooi dicht en zag er goed uit dus vrijdag wel snorkelen.

We hebben lekker een uurtje aan het zwembad gelegen en daarna even het centrum ingelopen en de snorkeldag voor vrijdag geboekt met de Poseidon. Mocht het niet kunnen doorgaan in verband met de teenwond dan krijgen we ons geld terug, soepel geregeld dus. Daarna hebben we gegeten bij Watergate. Een super restaurant, bediening perfect en heel vriendelijk en het eten was super. Krokodil gegeten als voorgerecht en Iet had porcbelly en als hoofdgerecht varkensvlees en vis voor Iet. Watergate is de nummer 1 van Port Douglas volgens Tripadvisor en dat kunnen we zeker onderschrijven. De BBQ aan de camper gisteren was heerlijk maar dit is ook smullen.

Platypus centre

Maandag 28-11

Vanmorgen regent het om half acht dus maar even blijven liggen. Na het ontbijt even de was gedaan en toen besloten we om naar “Atherton Tablelands”, ook wel “The Cairns Highlands” genoemd, te gaan. Dit gebied ligt zo’n 90 kilometer landinwaarts van Cairns 200 meter boven zeeniveau met een mild tropisch klimaat. De luchtvochtigheid is er veel lager dan aan zee. Bij de Tarzali Lakes ligt het Platypus Park. Dit park ligt tussen Millaa Millaa en Malanda op de Millaa Malanda road, hoe verzin je het. We hoopten dat het geen soort dierentuin zou zijn. We werden allervriendelijkst ontvangen door een mevrouw en kregen meteen uitleg. Bij het terrein van de uitbaters is een visvijver en vijf jaar geleden is door een cycloon alle vis in de vijver gedood. Daarna hebben ze opnieuw jonge vis uitgezet en daarna bleek dat er in het natuurgebied verderop ineens vogelbekdieren zaten. Vogelbekdieren eten kleine vis, slakken, garnalen. Ze troffen door de jonge uitgezette vis als het ware een gedekte tafel aan. De uitbaters beheren nu hun farm en het deel waar de vogelbekdieren zitten, is National Park. We kregen uitleg over de Platypus, een vrouwtje wordt 39 en 50 centimeter en het mannetje iets groter. Ze komen alleen voor in Oost Australië en Tasmanië en hoe verder je naar het zuiden gaat hoe kouder het water wordt en hoe groter de vogelbekdieren worden. Het zijn met de mieren egel de enige eierleggende zoogdieren. Het dier heeft een flexibele zachte snavel en maalt daarmee het voedsel fijn, ze hebben geen tanden. Wat we wel in de boeken lazen en niet waar is, is dat ze alleen bij zonsopgang en zonsondergang te zien zijn. Ze zijn de hele dag actief om voedsel te vinden en dus te zien. De snavel is plat en aan de voorkant rond en is een belangrijk tastorgaan. Waarneming onder water gebeurt door middel van elektroreceptie via de tastprikkels in de snavel. Een Platypus graaft met de voorpoten het nest op de oever en legt daar 1 tot 3 eieren in. Het duurt tien dagen om de eieren uit te broeden en gedurende die periode verlaat zij het nest niet, ook niet om te eten. De eieren liggen onder haar naar beneden gevouwen staart. Als de eieren uitkomen worden de jonge vogelbekdieren veertig dagen gezoogd. Als de moeder het nest verlaat om voedsel te zoeken, wordt het nest bedekt met bladeren om de jongen te beschermen.

We krijgen nog wat adviezen mee: Gewoon blijven praten, geen plotselinge bewegingen maken, niet wijzen en geen selfie stick en paraplu’s. Deze laatste voorwerpen ziet ze als een snavel van een vogel of als de schaduw van een vogel. We lopen naar het meer en zien al snel een vogelbekdier tussen het groen druk bezig voedsel te vergaren. Het is goed te zien maar het beweegt heel snel en fotograferen blijkt heel lastig. Ze zijn maar 15 -45 seconden boven water en duiken weer en blijven 45 seconden onder water. Even later zien we wat verder in het meer meerdere vogelbekdieren aan de oppervlakte komen en weer duiken. Het was beslist geen dierentuin bezoek en het is “the largest population of wild Platypus on the planet”. Je moet echt geduld hebben en zoeken. We hebben zeker wel een uur gekeken en toen begin het te regenen en zijn we teruggelopen. Net op rijd terug in het restaurant want het viel er met bakken uit. Geluncht en met de mevrouw nog zitten kletsen over het weer en de cyclonen. Dat is toch wel heftig als je dat hoort. Windsnelheden meer dan 300 km/h.

Ze zijn erop voorbereid en de veiligste plaats is de badkamer. Geen ramen en dikke muren, ze “schuilen” dan in bad met een matras over zich heen mocht er iets instorten. Dit stel had waarschijnlijk een enorm bad!

De heenweg naar het park was over een ontzettend bochtige weg. De dame van het park adviseerde ons om een andere weg terug te nemen ook in verband met het natte wegdek. Wel zestig kilometer meer dan de heenweg constateerden we later. We hebben nu ook een stukje achterland gezien wat heel anders is dan de kust en ook heel mooi met afwisselend weilanden en tropisch regenwoud. Heuvelachtig en groen hoewel het tot vandaag maanden niet geregend had. Nog enkele boodschappen gedaan en om zes uur waren we weer terug op de camping. We voelden goed het verschil in luchtvochtigheid op de camping en landinwaarts.

Skyrail en medical centre.

Zondag 27-11

De dag verliep wat anders dan gepland. Bij het terugzetten van de ontbijtspullen in de camper gleed ik uit en viel languit de camper in. Aanvankelijk dacht ik dat ik me flink had gestoten maar even later zag ik dat mijn teen hevig bloedde. Daar zat een vrij diepe snee Even naar de receptie voor eerste hulp. Nou die was er niet en samen met de mevrouw van de receptie heb ik de wond wat schoongemaakt en verband erom gedaan.Naar de 24 hrs medical centre in Cairns. Gelukkig kon ik nog wel rijden. Daar aangekomen ingeschreven en moesten we drie kwartier wachten op een dokter. Aardige man die ons begroette met “goede morgen” Hij had als kind tot zijn zesde in Den Haag gewoond maar sprak verder geen Nederlands. Volgens hem kon de wond gelijmd worden. Hechten zou veel last geven met lopen. Dus geplakt, pleister erop, tetanus spuit en 170 dollar lichter, vertrokken we weer. We zouden de Skyrail doen in Smithfield, dat hadden we toch al gepland. Ik hoefde toevallig niet veel te lopen. Kaartjes gekocht en de man aan de balie vroeg in welke taal we het foldertje wilden. In het Nederlands, “goede morgen”, zei hij. Zijn opa kwam kwam uit: “The Rips”!

De Skyrail is een 7,5 km lange kabelbaan die in 1995 is gebouwd. De torens zijn met helicopters geplaatst om het regenwoud te sparen. De hoogste toren is 40 meter. De kabelbaan voert over Barron Gorge National Park, een van de mooiste nationale parken van Queensland met de Barron River en The Barron Falls en tropisch regenwoud. Deze tropische regenwouden zijn 120 miljoen jaar geleden ontstaan en behoren tot de oudste nog bestaande wouden ter wereld. Onderweg kun je op twee plaatsen uitstappen en een korte wandeling maken: de eerste is een korte wandeling door het regenwoud en de tweede een wandeling naar uitzichten op de Baron Falls,die aanzienlijk minder water bevatten, dan sommige foto’s doen vermoeden. We hadden een cabine met een glazen bodem , zodat je de bomen direct onder je zag.Na een uur kwamen we aan in Kuranda en daar hebben we eerst geluncht. Iet loopt even het dorpje in en ik blijf zitten omdat mijn teen blijft bloeden. Om kwart over drie gaan we weer naar beneden en rond vier uur zijn we weer bij de camper. Omdat de wond blijft bloeden gaan we toch maar even terug naar de 24 hrs medical centre. Dezelfde dokter is er nog. Het blijkt dat door het transpireren de plak is losgelaten. Het wordt opnieuw schoongemaakt en opnieuw gelijmd en er wordt een drukverband omheen gedaan.Twee dagen mag het niet nat worden en moet ik zoveel mogelijk met het been omhoog zitten.We rijden daarna naar de Tourist Info. De mevrouw gaf aan dat we beter in Port Douglas konden snorkelen dan in Cairns. De zee is daar rustiger en het reef mooier. Snorkelen zat er zo wie zo niet in voor mij de komende paar dagen, dus dat kwam goed uit. Echte cruises met alleen het reef bekijken zonder duiken of snorkelen waren er niet. Dan is het tijd voor een terrasje, lekker wijntje gedronken aan de boulevard en daarna terug naar de camping.