Derde dag outback, Kings Canyon en Glenn Helen

Donderdag 10-11

We mogen al wat langer blijven liggen, vandaag tot 05.20 uur. De reveille is iedere morgen met een muziekje. Na het ontbijt moeten we een half uurtje rijden. Om 07.15 uur waren we al aan de wandel in Kings Canyon. We vertrekken zo vroeg omdat het anders veel te warm is om te wandelen. Een flinke klim meteen aan het begin en het is al flink warm, dus weer veel en regelmatig drinken. We liepen via plateaus, stijle wanden van de canyon en zagen The Lost City en The Garden of Eden. Het was weer een flinke wandeling met stops tussendoor hebben we vier uur gelopen en ieder twee liter water op. Terug bij de parkeerplaats zagen we een paar dingo’s lopen die probeerden wat voedsel te bemachtigen. Op een picknickplaats waar het meubilair net was geverfd hebben we geluncht, wraps : wederom erg lekker. Zonder heet water afgewassen, Troy moest even wat regelen en toen hij terug kwam was alles klaar. De hygiëne in The Outback laat af en toe wat te wensen over maar niemand is ziek geworden. Na de lunch vertrekken we naar Glenn Helen, een rit van 303 kilometer en het grootste deel over gravel roads die alleen met 4WD mogen worden bereden. Onderweg zagen we nog een groepje wilde paarden met een veulen. We stoppen bij Goss Bluff, Troy had even een stop nodig om wat te rusten. Het is een zware job, vroeg op en alles verzorgen voor de groep en dan ook nog rijden over lange eentonige wegen. Goss Bluff is een krater die door de inslag van een meteoriet is veroorzaakt en ook weer een heilige plek voor de Aboriginals. Op de campsite Glenn Helen aangekomen eerst alles geïnstalleerd en daarna gezwommen in een meer in de “ gorge”.

Het diner werd dit keer verzorgd door Ricky, een vriendin van Troy die was aangehaakt en morgen met ons terug reed naar Alice Springs. We hebben nog gezellig zitten kletsen met de BAM dames en daarna naar bed.

Tweede dag outback en weer een ervaring rijker. Slapen in een swag

Woensdag 9-11

Op tijd reveille 04.20 uur. Dit was in verband met de zonsopgang. Van te voren ontbijt, het was al een beetje licht aan het worden. Genoten van de opkomst van de zon, minder spectaculair als de zonsondergang maar ook mooi. Daarna naar Kata Tjuta (veel rotsen)

Het is een heilige plaats voor mannen maar iedereen mag nu deze plaats bezoeken. We lopen “The Valley of the Winds track, grade 4 difficult. Een wandeling van 7.4 kilometer die heel erg fraais is. We lopen tussen en over rotsen maar ook over een pad met prachtige uitzichten over de vallei een stevige klim naar een zeer fraai view point “ Karingana”.

Troy geeft ons ook uitleg over de gesteenten en de wijze waarop de rotsformaties gevormd zijn. Duizenden jaren geleden was het midden van Australië zee. Dat verklaart ook waarom er verscheidene zoutmeren zijn. Door beweging van de aardkorst ontstonden er rotsen. Sommigen zijn ontstaan door opstuwing van de rotsen en andere doordat de aardkorst is gebroken en “platen” rechtop zijn gaan staan. In het eerste geval zie je horizontale lagen in het gesteente en in het tweede geval, zoals bij Uluru, zijn de lagen verticaal. Uluru steekt 334 meter boven de rest van het landschap uit maar gaat wel 6000 meter de grond in en het is één rotsblok, het grootste ter wereld. Door erosie brokkelt het gesteente af afhankelijk van de hardheid en dat maakt de verschillende vormen.

Het was bewolkt en er stond veel wind aanvankelijk maar het werd toch weer heet. Er wordt geadviseerd om 1 liter water per uur te drinken. Na de wandeling rijden we naar Cattle Station, een oude ranch van 1 miljoen acres en 5000 stuks vee. Niet veel voor zo’n groot oppervlak maar er is relatief weinig voedsel. Het cattle station is niet meer in gebruik en is nu nog stopplaats voor het verkeer, eten, drinken een shop en een tankstation. Troy verzorgt de BBQ met hamburgers, worst, broodjes en sla. Na de afwas vertrekken we naar Kings Creek Station. Onderweg stoppen we nog om een zoutmeer te bekijken en aan de andere kant van de weg Mt. Conner ook wel Fooluru genoemd omdat veel mensen denken dat het Uluru is. Aangekomen op de campsite inspecteren” Hans und Gretl” meteen alle tenten. Troy vraagt even aandacht maar dat komt niet aan bij ze. Ze zijn van “ikke, ikke” en zorgen vooral goed voor zichzelf. ’S Avonds hebben een aantal leden van de groep in een “ swag” geslapen, en wij dus ook. Toen we gingen slapen was het bewolkt maar gelukkig wordt je wel eens wakker ’s nachts en om drie uur zagen we een geweldige sterrenhemel met de milkyway. Toen we opstonden was het weer bewolkt dus het zuiderkruis kregen we niet te zien. Dat was die dag alleen ’s morgens te zien volgens Troy.

Eerste dag outback, bezoek aan Uluru.

Dinsdag 8-11

We hadden geregeld dat we rond half zes konden ontbijten. Om 6.15 was de 4WD bus er van wayoutback safari's. Er worden nog een aantal andere mensen opgehaald bij hotels en dan vertrekken we voor een rit van totaal 446 km naar Ayers Rock. De eerste stop is na ongeveer een uur, wat rondgelopen en de eerste kangoeroes gezien, achter hekwerk. Je kon ook een ritje maken op een kameel maar dat hebben we overgeslagen. Ongeveer dertig jaar geleden zijn de kamelen geïmporteerd uit India om wegen aan te leggen in the outback. Toen het karwei klaar was, zouden ze afgemaakt worden maar omdat het voor moslims heilige beesten zijn, is dat niet gebeurd en zijn ze de woestijn ingejaagd. Nu leven er nog zo’n 400.000 wilde kamelen in de woestijn. Het landschap ziet er dor uit met lage planten en grassen en hier en daar wat hogere groene struiken en boompjes. De weg is vooral heel lang en recht en links rode aarde en soms wat rode rotsen. De tweede stop is bij Mt. Ebenezer daar is zelfs WiFi en ..... hele goede koffie. Nog 264 te gaan naar Ayers Rock. De volgende stop was langs de weg en we werden gevraagd om hout te sprokkelen voor het kampvuur. Theo brak een tak af en kreeg een stok tegen zijn neus, het bloedde even flink maar het viel erg mee. Na weer een half uur stopten we bij Curtin Springs waar we wat drankjes voor ’s avonds hebben gekocht. Nog 50 minuten rijden naar Yulara Campsite. Hier hebben we onze kampeerplek even bekeken en verkend hoe we moesten lopen naar het toiletgebouw en de douches. Goed om even gezien te hebben want toen we terug kwamen was het donker. We hebben daar ook geluncht, samen groenten snijden en Troy onze gids had alle ingrediënten klaar gezet, zodat zelf we wraps konden maken. Heerlijke gezonde lunch. Troy ging ondertussen nog enkele mensen van Ayers Rock AirPort ophale. Wij hebben daarna gezamenlijk de afwas gedaan. Troy had aangegeven dat het de bedoeling is dat telkens enkele mensen helpen bij het klaarmaken van het eten en bij het opruimen en dat ging prima. Na de lunch zijn we naar Yulara Visitors Centre in Uluru National Park gereden waar informatie te vinden was over de Aboriginals,die al meer dan 30.000 jaar leven in Australië en daarmee wellicht het oudste volk is dat nu nog steeds volgens oude tradities leeft. De taal heeft 800 woorden en tellen gaat tot vijf, één, twee, twee plus één, twee plus twee, twee plus twee plus één. Het meerdere is veel (kata)

In 1952 werden ze statenloos toen de Engelsen de scepter gingen zwaaien. Ze hadden geen enkel recht en werden gezien als vee, geen recht op werk, geen paspoort, niets.

Je kon zelfs een jachtvergunning krijgen om ze te doden. Bizar en dat nog zo recent eigenlijk. Uluru werd een nationaal park en is ze gewoon afgepakt. Uiteindelijk is er een deal gemaakt om samen te werken en kregen niet -aboriginals toestemming om Uluru te beklimmen. Voor aboriginals is het heilige grond en wordt de rots alleen beklommen als een jongeman het traject naar volwassenheid heeft doorlopen en man wordt. De opvoeding van kinderen gebeurt vooral door de grootouders omdat de ouders op jacht zijn en voor voedsel zorgen. De aboriginals hebben veel verhalen en verklaren alles door acties van beesten, slangen en vogels. In het visitors centre zag je ook de traditionele wapens zoals speren en boemerangs, deze werden gebruikt om de poten van beesten te breken of de benen van vijanden. In het visitors centre zat ook een vrouw te schilderen, dot painting. De schilderijen hebben allemaal een betekenis. Daarna hebben we den rondwandeling gemaakt rondom Uluru, althans een deel ervan. Er werd gevraagd wie de rots wilde beklimmen en daarbij werd aangegeven dat de reisorganisatie er niet achter stond en respect wilden tonen aan de aboriginals, maar ze wilden het niet verbieden. Twee leden van ons gezelschap gingen toch naar boven, mrs Bouquet en haar man wilden persé naar boven. De rest van de groep toonde respect en ging met de wandeling mee. We hebben de mannengrot en de vrouwengrot bekeken. Troy had veel informatie over de aboriginal cultuur en vertelde met veel respect over de gewoontes, het dagelijks leven en rituelen. In de mannengrot kregen de kinderen les over jagen en werden de normen en waarden bijgebracht door de grootouders. Er waren veel inscripties en eenvoudige tekeningen te zien. Later sloten mrs. Bouquet en haar man weer aan maar ze werden toch een beetje genegeerd, het werd ze niet in dank afgenomen dat ze de Uluru hadden beklommen. Later hoorden we van ze dat ze vonden dat al het moois op de wereld voor iedereen toegankelijk moest zijn en daarom het recht hadden de rots te beklimmen.

Onze gids gaf regelmatig aan veel te drinken “hydrating is very important”. Na het bezoek aan Uluru vertrokken we naar een plek waar we mooi de zonsondergang konden zien. Het was er erg druk met bussen en auto’s en iedereen werd getrakteerd op “bubbels”.

Vlak voordat de zon onder gaat kleurt de Uluru erg mooi donker rood. Toen wij terug kwamen waren de bubbels al op maar we begrepen dat we niet veel hadden gemist. Terug naar het kamp,inmiddels was het donker. Met behulp van zaklantaarn de tent ingericht en intussen werd het eten klaargemaakt. Tijdens het eten krijgen we ook de briefing voor de volgende dag. We worden om 04.20 gewekt. Drie Nederlandse dames waarmee we intussen wat hadden gesproken, vielen zowat van hun geloof. Omdat we niet alle namen van de leden van de groep kenden en we natuurlijk toch over onze reisgenoten wilden roddelen, hadden we bijnamen bedacht, mrs Bouquet voor een Engelse mevrouw, Hans und Grettl voor een Duits koppel etc.

Na briefing over de tijd van opstaan wilde iedereen meteen naar bed.

Reis van Sydney naar Alice Springs

Maandag 7-11

Vandaag de reis naar Alice Springs. Om kwart over zes opgestaan en om tien voor 7 staan we klaar om opgehaald te worden door Redy2go. Om kwart over zeven komt de bus voorrijden en om 8 uur zijn we op het vliegveld. Nu mag er 23 kg in de koffer, dus geen gezeik over gewicht. Eerst de koffers ingecheckt en daarna door de scan. Dit keer vinden ze een minuscuul klein schaartje in een naaisetje. We mochten het houden. Ontbeten en rond 09.20 uur boarden. Weer op tijd vertrokken en na twee uur en drie kwartier vliegen waren we in Alice Springs. Lokale tijd 11.10 uur ( tijdverschil met Sydney anderhalf uur vroeger) voor de landing is er nog turbulentie en na de landing moest de piloot op de landingsbaan keren omdat hij de afslag had gemist. Shuttle geregeld heen en terug voor zaterdag en naar het Ibis hotel. Het landschap zag er wel even anders uit. Vlak, dor en hier en daar groene bomen. Er waaide een warme wind van zo’n 37 graden, het voelde heel erg heet. Rond half1 werden we bij het Ibis hotel afgezet. Een eenvoudige kamer, maar verder prima en met airco natuurlijk.

Voor de lunch even naar het centrum gelopen dat zag er redelijk uit, verder niet speciaal, met een modern winkelcentrum.. Terug in het hotel onze badkleding aangedaan en lekker wat in het zwembad gepoedeld en de verslaggeving bijwerkt.Als je een stad bezoekt, heb je daar namelijk geen tijd voor. Tijd voor een drankje op het terras en we hebben in de bar ook wat gegeten. Morgenvroeg worden we om zes uur opgehaald voor de outback safari.

Bezoek aan Sydney

Zondag 6-11

We besluiten om in het Queen Victoria Building te ontbijten. Daarna zijn we op ons gemak via Circular wharf naar het Opera House gelopen en kaartjes gekocht voor de rondleiding van 12 uur. Koffie gedronken in de foyer en daarna naar het vertrekpunt voor de rondleiding. We kregen allemaal een koptelefoon en hierdoor konden we de gids goed verstaan. Het opera house is ontworpen door de Deense architect Jorn Utson. Hij was de winnaar van de wedstrijd die was uitgeschreven om een ontwerp te maken voor het opera house. De onderkant symboliseert de rotsen waarop Sydney is gebouwd en het dak beeldt zeilen van een schip uit. Het Dak is van beton, zoals de hele constructie. Het betonnen dakdekkers is bekleed met 1,5 miljoen keramische tegels die geproduceerd zijn in Zweden. Er zijn 10 verschillende kleuren en zes verschillende formaten gebruikt. Door de verschillende kleuren reageert het dak op het zonlicht. Bijzonder is ook dat de tegeltjes zelfreinigend zijn. Regenwater is voldoende om het dak schoon te houden. Het gebouw is volledig zelfdragend en bevat dus geen ondersteunende pijlers of andere elementen. Daar binnen is eigenlijk een tweede gebouw gebouwd voor het interieur. Alle leidingen zijn weggewerkt zelfs de goten. Bij het ontwerp was het nog maar de vraag of een degelijke zelfdragende constructie realiseerbaar was maar ingenieurs zijn erin geslaagd een juiste betonnen constructie te ontwerpen. Tijdens de bouw ontstond er onenigheid tussen de politieke bestuurders en de architect en hierdoor heeft Jorn Utson zijn werk niet kunnen afmaken. Hij is destijds vertrokken uit Sydney en er nooit meer teruggekomen. Toen hij is gerehabiliteerd was hij te oud om nog te reizen. Hij heeft nog wel ontwerpen gemaakt voor het interieur en zijn zoon gaat nu de verbouwing van het opera huis leiden en het gebouw zal zoveel mogelijk volgens de oorspronkelijke ontwerpen worden verbouwd. Het gebouw omvat twee grote zalen, één voor concerten met 2700 zitplaatsen. De akoestiek van die zaal is helemaal gericht op concerten. De wanden en de stoelen zijn van hout aan aan het plafond kunnen glazen schotels worden gehangen om het geluid terug te kaatsen voor de musici. De resonantie tijd bedraagt 2,1 seconden wat blijkbaar heel erg goed is. De andere zaal is voor opera en ballet met 1900 zitplaatsen. Ook hier houten wanden en stoelen en een resonantie tijd van 1,2 seconden,, ook weer heel erg goed. Het plafond en de wanden zijn zwart om de focus te houden op het toneel. Het orgel is ontworpen door een Australiër en is het grootste van het zuidelijk halfrond. Het heeft 1500 orgelpijpen en wordt bespeeld met vijf klavieren. In verband met repetities mochten we in de zalen niet fotograferen. De foyer heeft de vorm van een brug van een schip en geeft uitzicht op het water. Het is een heel mooi en bijzonder gebouw en het was erg interessant om de rondleiding te doen en alles van binnen te kunnen zien. Geluncht in het restaurant onder het opera house en daarna zijn we naar Mrs. Marquaries point gelopen. Vandaar heb je een prachtig uitzIcht over het Opera House en de Harbour Bridge. Lekker nog even door de botanic gardens gewandeld (30 ha groot) en naar Circulair Quai om de ferry te nemen naar Mandy Beach, zo’n half uur varen. De boottocht geeft weer fraaie uitzichten op de skyline van Sydney, The Opera House and The Harbour Bridge. Aangekomen op Mandy Beach eerst een terrasje en daarna naar de Beach gelopen en een stukje coastal walk gedaan terwijl we af en toe naar surfers keken. Weer terug naar “The Warff” en weer wat gedronken. De boot teruggenomen van 19.15 uur om mooi de zonsondergang te kunnen zien. Het was werkelijk een bijzonder gezicht, zo mooi kun je je niet voorstellen. Hele mooie foto’s gemaakt en gefilmd. Terug in het centrum gegeten in The Rocks, in een Italiaans restaurant. Iet bestelde White Baith ( hele kleine gefrituurde visjes) en sla in plaats van friet. Dat kon blijkbaar niet volgens de kok, zo gaf het meisje van de bediening ons door. Nou .......... dan willen we graag even de manager spreken. En warempel volgens hem kon het wel. Heerlijk gegeten met een lekkere fles pinot noir. Half uurtje lopen terug naar het hotel en koffers pakken.Sydney was een heel gezellige stad om te vertoeven. Veel terrasjes en restaurantjes, alles op loopafstand mooie gebouwen., veel wolkenkrabbers, mooie verlichting ’ s avonds en.. lekker weer!

Bezoek aan Sydney

Zaterdag 5-11

Half tien opgestaan, even uitslapen na zo’n vermoeiende dag, en ontbeten bij de Town Hall. Geld gepind maar met de verkeerde pinpas bleek achteraf. Verkeerde pincode ingetoetst dus nog eens en nog eens en weg was de pas. Niet zo’n probleem want we hadden nog een andere en ............ onze creditcard. We lopen nog eens door het Queen Victoria Building met het glazen dak en koperen koepels om het nog eens op ons gemak te bekijken. Mooi mozaïek op de vloer, gebrandschilderde ramen en mooie winkels en vooral veel horeca. Daarna op advies van onze gids naar de bar van de Sky Tower en niet naar het bezoekersplatform. Voordat we werden toegelaten werd gevraagd of we geen “Flip flops” droegen. Slippers mag niet maar onze teva’s hadden achter ook een riempje dus voldeden we aan de “dresscode”. Wij blij natuurlijk ;-)

Als je voor twintig dollar besteedt in het restaurant mag je daar zitten. We bestelden koffie met een dessert plateau als lunch. Het zag er werkelijk heerlijk uit en het was ook heerlijk. Op ons gemak zitten genieten terwijl het restaurant rond draaide, we hadden een prachtig uitzicht want het was strak blauw. Precies na een uur hadden we onze lunch op en was het restaurant ook rond geweest. Wat een toeval.

’S Middags de bus genomen naar Bondi Beach, we waren niet de enigen die dat bedacht hadden. Na een half uur komen we aan. Er was een expositie van sculpturen “Sculptures by the Sea, deze is ieder jaar in november. Mooie en bijzondere kunst langs de kust tussen Bondi Beach en Tamarama Beach, het was wel file lopen. Na Tamarama Beach was het een stuk rustiger. De coastal walk is 6 kilometer maar er was een omleiding omdat er een juni met de storm een deel is weggeslagen. De omleiding gaat midden over het Waverly kerkhof. Bij het eindpunt, Cooger Beach, was het een gezellige drukte, veel mensen aan het picknicken en de kroegjes en restaurantjes puilden uit. We zouden om zes uur facetimen met de jongens dus moesten we op tijd terug.

Precies om zes uur waren we weer in het hotel. Restaurant gereserveerd voor ’s avonds, The Blue Fish” en daar weer heerlijk gegeten. Op weg terug naar het hotel lopen we nog over de markt in de Chinese wijk.

Bezoek aan Sydney

Vrijdag 4-11

Rond negen uur opgestaan en richting Town Hall gelopen. Daar een bar opgezocht om te ontbijten. We moesten om half elf verzamelen bij de Town Hall voor de rondwandeling door de stad. Twee mensen die geboren en getogen zijn in Sydney zijn in 2009 gestart met “I’am Free tours”. Je gaat gewoon mee en je bent niet verplicht iets te betalen. Je bepaalt zelf wat het je waard is en wat je wilt geven. We hadden één van de oprichters, een enthousiaste vent die architectuur had gestudeerd. Hij vertelde over het ontstaan van Sydney, het is begonnen als een “depot” voor Britse gevangenen. Bij elk gebouw waarbij hij stilstond had hij een leuk verhaal met af en toe een kritische noot. Bij het standbeeld van queen Victoria vertelde hij had het standbeeld eerst in Dublin had gestaan maar toen Ierland onafhankelijk werd, kreeg Sydney het “as a gift”. The Town Hall en St. Andrews Cathedral dateren van stond 1880. Victoria Building is gebouwd als markthal maar bleek niet te voldoen. Het is toen gebruikt als garage en tenslotte in 1990 verbouwd tot winkelcentrum met exclusieve winkels. Het gebouw is 190 meter lang en 30 meter breed en van binnen heel erg fraai met nog de oude glas in lood ramen en de oude glazen dakconstructie. We liepen ook door kleine straatjes en via de Sky Tower komen we bij Hyde Park met St. Mary’s Cathedral. De Cathedral is uit zandsteen opgetrokken en 102 meter lang en 24,5 meter breed. De bouw is gestart in 1868 en voltooid in 1961. Bij de fontein vertelde de gids dat de fontein is gebouwd met Griekse figuren ter nagedachtenis aan de Fransen en Australische slachtoffers in de eerste wereldoorlog. Dan naar The Barracks, gebouwd in 1818-1819 door en voor de verbannelingen uit het Verenigd Koninkrijk. We zien het “Rum” hospitaal, gebouwd met geld dat is betaald door rum producenten uit het Verenigd Koninkrijk als tegenprestatie voor het recht om rum te importeren. Het ziekenhuis bleek veel te groot en een gedeelte is toen in gebruik genomen als “house of parlement”. Dat is heden nog steeds zo. De gids vertelde dat het waarschijnlijk het enige house of parlement is, dat is gefinancierd door drank producenten. Martins Place, het financiële centrum van Sydney met een enorm postkantoor. Het moest destijds vooral allemaal groot zijn. Nu is nog steeds een heel klein deel van het gebouw in gebruik als postkantoor. Via Circular Quai (vertrekpunt van de ferry’s) naar de Harbour Bridge, gebouwd in 1931 tijdens de crisis, dus goed voor de werkgelegenheid. We lopen door The Rock’s de oudste wijk van Sydney waar de eerste militairen destijds onderdak kregen. Australië is in 1770 ontdekt door “Captain Cook” en toen woonden er alleen Aboriginals. Toen de Britten zich gingen vestigen leverde dat veel strijd op met de Aboriginals. Om half twee was de wandeling afgelopen. We hebben in The Rocks wat gegeten en zijn toen over de Harbour Bridge naar de andere kant gelopen, een wandeling van 2,3 kilometer. In Noord Sydney een Opal kaart gekocht (kaart waarmee je alle openbaar vervoer betaalt) en bij het oudste Lunapark van Sydney (1935) de ferry terug genomen. Vervolgens hebben we enkele plekken uit de wandeling van ’s morgens nog eens bezocht omdat het erg vlug ging. Daarna terug naar het hotel en even gerelaxt. ’S Avonds hebben we lekker gegeten in Darling Harbour bij Oliva, een Italiaans restaurant.

Bye bye New Zealand, reis naar Sydney

Donderdag 3-11

Op ons gemak buiten ontbeten, het was lekker weer. Daarna alles in de koffers gepakt. Toch altijd weer een heel gedoe, althans voor ons. Wij zijn niet geboren om uit een koffer te leven, maar het lukt om alles in te pakken. Gelukkig komt er nog een barresto car langs op de camping voor een heerlijke cappuccino. De man neemt onze laatste NZD en de rest betalen we met creditcard. We rijden naar de plek waar we de camper moeten inleveren, Maui Christchurch. Een gloed nieuw gebouw en we melden ons aan de balie. Er wordt gevraagd of alles naar wens is geweest en of er nog iets te melden is. Er zijn wat kleine dingetjes zoals twee wijnglazen die zijn gesneuveld. Een van de dingen die we het meest intensief hebben gebruikt en dan kan er wel eens een sneuvelen. Het wordt allemaal genoteerd maar het zijn “geen big issues” en ook de auto is in orde en “we are free to go”.

We wachten op de shuttle naar het vliegveld en met vijf minuten rijden zijn we er. Nog wat rond gelopen op het vliegveld er is geen fluit te doen. We eten een broodje en dan gaan we ons inchecken. De dame is erg ijverig, alles wordt gewogen en ze neemt ons mee naar de priority balie en daar krijgen we te horen dat we moeten betalen voor 4 kilo overgewicht. Nou dat dachten we niet, ik vertel haar dat we nog een extra tas mogen meenemen en als ze het wil dat we dan vier kilo in een extra tas pakken en onze jassen aandoen. Nou dat was ook goed. We pakken wat spullen in een rugzakje en alles was akkoord. Door de röntgen en daar ontdekten ze dat we nog een zakmes in de handbagage hadden. Het extra rugzakje dus ook maar ingecheckt en toen konden we door. Een uur wachten en er was werkelijk niets te beleven. Op een gegeven moment zagen we een vliegtuig landen en werden we bevestigd dat het vliegveld daadwerkelijk in gebruik was. Om 14.15 vertrekken we met Air New Zealand, eigenlijk wel prima. Veel beenruimte en ook nog een maaltijd en drankje, ze maken het gedoe bij het inchecken weer goed. Om 15.22 landen we in Sydney. Het is heel mooi weer en lekker warm. We kopen tickets voor de shuttle naar het hotel en komen rond kwart over vijf aan in Hotel Pensione. Een wat ouder hotel maar ziet er prima uit en werkelijk op een top locatie, op loopafstand van de Darling Harbour en andere bezienswaardigheden. We droppen al onze bagage op de kamer, even omkleden en op zoek naar een terrasje. In Darling Harbour wat gedronken en daarna in Nick Fish restaurant heerlijk vis gegeten. We werden bediend door een Italiaan uit Napels die zin had in zijn werk en het ook wel leuk vond om even een kort praatje te maken. Na het eten wandelen we terug naar het hotel en naar bed.